Το απόγευμα θυμήθηκα μια καλοκαιρινή μου αγάπη, το πιο λευκό αγόρι εν ζωή. Το περασμένο καλοκαίρι έπεσαν στα χέρια μου τα 2 album που έχουν κυκλοφορήσει με όνομα καλλιτέχνη The Whitest Boy Alive. Τολμώ να παραδεχτώ πώς τα "έλιωσα" κάτι καυτά πρωινά στο δρόμο για την δουλειά, ένα όχι και τόσο ευχάριστο δρομολόγιο ειδικά αν είναι Αύγουστος και δουλεύεις στην Ομόνοια. Επίσης ομολογώ πως δεν ασχολήθηκα ποτέ με το τί εστί Whitest Boy Alive...
Σήμερα λοιπόν, ένα χρόνο περίπου μετά έμαθα πως είναι μια μπάντα από τέσσερις λίγο Γερμανούς, λίγο Νορβηγούς τύπους οι οποίοι συναντήθηκαν (και παρέμειναν) στο Βερολίνο. Ξεκίνησαν ως project ηλεκτρονικής dance μουσικής (2003), στοιχείο που είναι έντονο και στα δύο τους album Dreams και Rules, που πια κυκλοφόρησαν σαν συγκρότημα το 2006 και το 2009 αντίστοιχα. Μου φαίνεται πως είναι απροσδιορίστου ταυτότητος η μουσική τους αλλά σίγουρα έχει υπέροχα μπάσα, ενδιαφέρουσες γλυκόπικρες μελωδίες και στίχους καθώς και μπόλικους από αυτούς τους ηλεκτρονικούς ήχους σαν παιδικά παιχνίδια (πίου πίου, όϊνγκ όϊνγκ, γκλιν γκλονγκ και τα συναφή), χαρακτηριστικά που εμένα με κολλάνε.
Πάνω από όλα όμως εμένα μου αρέσουν γιατί όταν τους ακούω νοιώθω σαν να πίνω freddo με καλαμάκι κάτι καλοκαιρινά πρωινά μετά από ξενύχτι, κάτι τέτοιες ώρες όπως και να το κάνουμε χαμογελάς και ανεβαίνεις όσο πικρός και αν είναι ο καφές σου.
Ακούστε (κατά προτίμηση και τα 2 album ολόκληρα) αλλά ένα καλό επίσημο video με ενδιαφέροντα γραφικά είναι το εξής:
The Whitest Boy Alive - Golden Cage
Επίσης προσωπικές μου αδυναμίες:
και σταματώ γιατί θα ανεβάσω ολόκληρη τη δισκογραφία...
Κανένα σχόλιο στο "The Whitest Boy Alive"
Δημοσίευση σχολίου